28 juli, 2007

Alexis de Roode

Nachtmerrie van Holland

Op Leidsche Rijn

Schreeuwend naar Holland
zie ik asfaltrivieren
dood langs de holle
stadsrand gaan,
files ondraaglijk
lompe flatgebouwen
als starre zerken
op een kerkhof staan;
en op het onzichtbare
weiland verrijzen
nieuwbouwwijken
en bedekken het land:
kunststofkozijnen
en platte daken,
muren en deuren
van de lopende band.
de lucht hangt nog hoog
en de zon schijnt op alles
wat geld en gemeente
ons hebben beschikt,
maar in alles beneden
wordt de stem van het landschap
door grafarchitecten
verweesd en verstikt.

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Dapper. Eerst een opdracht van de gemeente aannemen om gedichten te schrijven – en dan je geweten wassen op de Valse Noot.

Anoniem zei

Huh? Welk geweten? Ik kan je redenering niet volgen. Die opdracht en dit gedicht hadden niets met elkaar te maken. Zou ik voor de gemeente geen gedicht mogen schrijven over de zeven zonden, omdat ik vind dat de gemeente lelijke gebouwen neerzet? Rare redenering. Als ik vind dat een persoon of instantie dingen verkeerd doet, is dat voor mij nog geen reden om die persoon of instantie totaal te verwerpen. Jou ook niet bijvoorbeeld. Of mijn moeder. En zoals je kunt lezen is het gedicht met name een aanval op architecten. Ik heb dit gedicht overigens ook voorgelezen in Leidsche Rijn, bij een optreden waarvoor ik door de gemeente was ingehuurd. Bovendien heb ik heb het ingestuurd naar het Utrechts Nieuwsblad.
Vanwaar je gevoeligheid? Heb jij die huizen ontworpen? Ik had het kunnen denken.

Anoniem zei

Hallo Alexis, wat mijn maagzuur soms op gang weet te brengen, is dit: dichters die in opdracht dansen en zingen, maar het dan niet kunnen laten om... kritiek te uiten op wat zij moeten bezingen. Dat is een goede zaak, net wat je wilt gaan zeggen, maar het heeft ook iets dubbels: iets waarin de dichter een namaak-nar wordt. Maar daarmee zeg ik niets over de kwaliteit van je gedichten, alleen maar over de rol die dit gedicht speelt.
Met een hartelijke groet, Chr.

Anoniem zei

Hmm ja. Ik geloof dat je op jouw manier een eis van integriteit stelt, dat is goed en juist. Maar mijn punt is dat ik Leidsche Rijn of de gemeente als zodanig nooit heb hoeven bezingen. Dus ik uit geen kritiek op wat ik moet bezingen. Deze kwestie doet me wel beseffen dat je, voor je het weet, in troebel water zit. Even mijn ambtenaren aan het werk zetten om wat beleidslijnen uit te stippelen.

Anoniem zei

Of mij informeren. Ik dacht namelijk dat je een opdracht voor Leidsche Rijn had gedaan, maar ik krijg het idee dat dit niet zo is.

Anoniem zei

Welnu: er waren straatfeesten in heel Leidsche Rijn en ik was ingehuurd door SLAU om daar op te treden, samen met Tjitske Jansen en Roosbeef. Ik hoefde er niks voor te schrijven. In hoeverre het uitging van de gemeente, is me nog steedds niet helemaal duidelijk. Het was ook niet ter ere van iets, voorzover ik weet. Gewoon een sympatieke poging om met cultuur tot wat geest in die computergestuurde architectuur te brengen. Tot mislukken gedoemd helaas, want echt feest wilde het niet worden. Maar wel leuk om met een Citroen Traction Avant en een handjevol artiesten Leidsche Rijn te doorkruisen.

Anoniem zei

Nu ja. Dan had ik mijn maagzuur beter even kunnen ophouden.

Maar het is wel zo, dat het schrijven in opdracht bepaalde... loyaliteiten kweekt, die er in poëzie beter niet kunnen zijn. Denk ik soms. Maar dan naar aanleiding van andere gedichten.

Anoniem zei

Ok, ga heen in vrede en zondig niet meer. En gedichten in opdracht doen, dat zal inderdaad loyaliteiten kweken ... kan dubieus worden inderdaad. Ik zou niet snel een loflied op clusterbommen schrijven in opdracht. Hoewel, interessant idee eigenlijk. "Demonische gedichten". Helaas heb ik nog maar 1 betaalde opdracht gehad. Ik zou graag wat meer loyaliteiten kweken!