21 oktober, 2007

Adriaan Krabbendam

Van de spraakloze appel

een damesfabel over lichaamscultuur en haarvrees

de schoonheid van de meisjes
of de kracht van zeewier en driehoek
zo glim en geurvrij om zeep helpen
dat doen de scheermesjes

maar ik spel van het gloren 1
en van de stoppels kant acht
het spraakloos begin

daarom mij mag men in een appel
niet doen verkwijnen
dat is de rol van de wolken
met hun geparkeerde rollators

maar mij het is glijbaan te sappel
zo reukloos verdwenen bijgot
in een beignet te bederven

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Een aardig filmpje
als illustratie
en ter inspiratie

Adriaan Krabbendam zei

En als het dan niet wil lukken, probeer dan deze (het is tenslotte herfstvakantie):

Wadi

Zacht is uw kruin en gij hebt net gegeten
onder den vijgenboom, uw lieveling.
O vrouwenschoot, gij zijt het diepste ding:
breuklijn te zijn, adem en dood, alles te weten.

Maar zie, in u ook stormt de wellust op
tot hevig branden, niets dooft uw pit:
uw vuur is water, verstijft mijn lid,
het dwaas gepluk in u voert mij ten top.

Ach, smaak het zoenen van uw lief vagijn,
het heerlijk geuren waarin wij liefde baren,
geniet het zilt geheim, dat wij bevaren,
dwaal door de rimboe, waar uw lippen zijn.