Lianne Sasja van Kalken

In een bar

ik stel me een man voor
die zo rot is van binnen
dat hij zijn eigen gezwel
en het geblaat dat uit zijn mond
komt niet meer zien of horen kan.

hij is oud
zo rond de veertig

jammert wat over een lamme en een blinde
en al het andere dat hij kan verzinnen
om zo, door middel van zijn eigen
geschreeuw iets

misschien zichzelf
te overwinnen.

en daar
daar sta je dan
blond, lekker, zacht
en vooral zo heel erg jong.
zó jong dat hij het voelt

en beseft dat dit alles
nooit meer op hem zal slaan.

haar naïviteit maakt hem jager
maakt hem staand, doorpratend

over zijn vrouw
die hem ongelukkig maakt

ze werkt al vijfentwintig jaar in een bar
niet deze maar een ander
die nog slechter is

want alles is zo slecht vindt hij
behalve wat hemzelf betreft.

en zij denkt alleen
gatver wat een pislucht

en loopt met haar kaken op
elkaar geklemd
om hem niet te ruiken

nadenkend over de wellust
des vlezes
door.