17 juni, 2007

Eric van Hoof

Margriet-poezie

Geïnspireerd krijgen ze zegeningen van boven
Staren onderzoekend naar eigen hart
De dichters die de natuur en Here loven

Superieur wikkelen ze zich in platvloerse proza
In vilten woorden die hun gedachten warm houden
En brabbelen ze over madelief en simosa

En legen ze hun eigenste mentale staat
Over onvermoedende onschuldige lezers
In de diepzinnigste woorden van hun vulgaat

De Margriet-poezie die hen laat schrijven
En iedere vorm van decorum doet verdrijven

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Dit overstijgt het niveau van de Margriet-dichteressen toch echt niet. Alleen die taalfouten al. En dat misplaatste superioriteitsgevoel ... ieuw.

Anoniem zei

Ja, mooi heh. Je ziet het goed lexje,
levende voorbeelden toepassen om iets aan te kaarten, in dezelfde toon en stijl.
Al met al, ik denk dat het aardig gelukt is om dat niveau te benaderen

Anoniem zei

Overigens: ik heb 'eigenste' dus bewust gebruikt. Maar komt het ook over?

Anoniem zei

ja, de opzet is geslaagd!