13 juni, 2007

Ruben van Gogh

GRAAI & CO INC.

Stook de kosten nog maar hoger op,
bovenbazen, het plebs betaalt het
wel. Graai nog snel wat
in de ballenbak met obligaties,
fiscale regelingen. Neem die meevallers
maar mee, tel je zegeningen:
weer een ton op eigen conto
pronto-pronto overboeken.

Wat heb je nu nog nodig, geen idee
waar je het zoeken moet.
Een plasmascherm-tv misschien,
waarop je kamerbreed een cliché
poppetje kunt zien: ah, de premier
– respect man, respect
voor zijne excellentie die uitmuntend
goed gebekt zijn holle mantra’s
de overvolle maatschappij inzendt:
normen en waarden, normen en ...

“Waar is me bier.” Schuif ze bier
toe, een krat of wat; met een slok op
praten ze plat, wordt iedereen een Tokkie,
graaien ze stomdronken naar hun dochtertje
ter lering en vermaak en nog meer
centen. Maar wie betaalt de rente
op gesneuvelde ramen, een gebroken bestaan.

Dit gedicht duurde hoogstens negentig seconden,
en in die tijd zijn dertig kinderen
van honger doodgegaan.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

plebs – het is plebs en niet pleps.

Anoniem zei

waarschijnlijk een plep die zichzelf niet kan schrijven?

********************************************* zei

Dank je, Chrétien, het taaltechnische euvel werd verholpen.